Merkezi Kahramanmaraş’ta bulunan ve 6 Şubat depreminden etkilenen bölgelerde görev yapan Sakarya UMKE grubu mensupları, yaşadıklarını unutamıyor.
İl Sağlık Müdürlüğü’nden yapılan açıklamada hemşire Pınar Tütüncü’nün Sakarya’dan deprem bölgesine giden ilk UMKE ekibi arasında yer aldığı belirtildi.
Açıklamada görüşlerine yer verilen Tütüncü, Osmaniye’ye ulaşmak için zorlu hava koşullarında yola çıktıklarını, Bakanlığın yönlendirmeleriyle bir an önce Osmaniye’ye ulaşmaya çalıştıklarını belirtti.
İkinci deprem haberini yolda duyduklarını vurgulayan Tütüncü, “İki kez yıkıldık. Saat 21.00 sıralarında Osmaniye’ye girdik. Sakarya UMKE Tim-1 ekibimize Metin Tamer Sitesi’ne nakil görevi verildi.” İfadelerini kullandı.
Tütüncü, burada kurtardıkları kadının, kocasının cesedinin hemen yanında, çocuğunun cesedinin de hemen önünde olduğunu bilmediğini, daha sonra kadının hayatını kaybettiğini büyük bir acıyla öğrendiklerini ifade etti.
Tütüncü, bu olayın kendisini çok etkilediğini vurgulayarak, şöyle konuştu:
“Orada yaşadıklarımızı, hissettiklerimizi kelimelerle anlatmak mümkün değil. Hep birilerini kurtarmaya çalıştık ama çoğu zaman sadece cesetleri enkazdan çıkarmak zorunda kaldık. 18 Şubat’ta Sakarya’ya döndük. Hepsini anıyoruz. Büyük felaketin ilk yılında hayatını kaybeden canlarımıza, yaralılarımıza acil şifalar, yakınlarına sabırlar diliyorum.”
“Düşünmeden ateşe atladık”
UMKE grubunda yer alan Acil Tıp Teknisyeni Furkan Kardeş, o gün yaşananların hafızalarında çok taze olduğunu belirterek, 1999 Marmara Sarsıntısını yaşamış biri olarak büyük bir üzüntüyle bölgeye gittiklerini söyledi.
Kardeş, ilk 4 gün bölgede enkaz arama kurtarma çalışmalarında görev aldıktan sonra sahra hastanesi heyetinin Osmaniye’deki Masal Park’ta kurulan çadır kentte bulunduğunu belirterek, şöyle devam etti:
“Görevimizin geri kalanı boyunca burada ameliyat yaptık. Gece yarısı sahra hastanesinin bulunduğu çadırkentte yangın çıktı. Askerler yangını söndürmek için koşarken ben yangını gördüm ve koştum. Yangın alanına en yakın yangın söndürücü sahra hastanesindeydi. Tüpü aldım ve koştum. Koşarken yanımda bir önceki vardiyadaki adam vardı. Grup arkadaşımın dışarı çıktığını gördüm. Biraz dinlenince yangını fark etti ve ayakkabısını dahi giymeden yangın söndürücüyü aldı.Yangına ilk giren biz olduk.Tek düşüncemiz bir kişinin daha burnu kanamasın, bir çocuk daha üzülmesin, başka bir çocuk üzülmesin. bir ana daha ağlasın. İnsanların evleri çoktan yıkıldı, Ve sakın başlarını sokabildikleri çadırlar yanmasın.”
Göğsüne dolan dumanın kendisini yavaşlattığını hissettiğini ancak kurtarma çalışmalarına devam ettiğini vurgulayan Kardeş, “Yine ağzımı kapatıp çadırların ortasına daldım. Kısa sürede bulduk birbirimizi. Çok şükür oldu. güzel. Birlikte sahra hastanesine döndük. Tedavi olmamız gerekiyordu ama kapasitemiz yeterli değildi. Önce hastalar, “Yaşlılara bakmak zorundaydık. Herkesle ilgilenildi ve durum stabil hale geldikten sonra dumandan etkilenen diğer takım arkadaşlarımla birlikte hastaneye gittik. Tedavi olduk.” ifadelerini kullandı.
