Finlandiya Tarihinin En Karanlık Günlerini Yaşarken 80 Bin Finlandiyalı Çocuğu Tahliye Eden Kahraman
Savaşlar geçmişten günümüze büyük yıkımlara yol açmış, en büyük ve en güçlü devletlerin bile sistemlerini bozmuştur. Bugün Büyük Sovyetler Birliği ile Finlandiya arasında yaşanan Kış Savaşı’nın Finli çocukların hayatlarını nasıl etkilediğini ve köklü değişikliklere neden olduğunu inceleyeceğiz.
30 Kasım 1939’da Sovyetler Birliği, sınır olayı ve iki ülke arasındaki yüksek gerilim nedeniyle Finlandiya’ya saldırdı.
Beş ay süren savaşta Finlandiya açısından durum pek parlak görünmüyordu ve 22.000’den fazla Finli hayatını kaybetti.
Bu nedenle Finlandiya hükümeti komşu ülkesi İsveç’e savaş bitene kadar çocuklara ev sahipliği yapıp yapamayacaklarını sormaya karar verdi.
İsveç, bu çocukları savaş bitene kadar onları barındıracak ve onlara bakacak İsveçli ailelerin yanına yerleştirmek için bir plan hazırladı. Ancak ancak 10 bin Finlandiyalı çocuğa ev sahipliği yapabildiler.
1941’e gelindiğinde İsveç’te artık Finli çocukları barındırmaya istekli daha fazla aile vardı.
Ancak sorun, Finlandiya’nın artık nakliye masraflarını karşılayamaması ve masrafları karşılamayı İsveç’e bırakmasıydı. Daha sonra Finlandiyalı çocuklar, uygun şekilde yapılandırılmış bir sistemle, boyunlarında isimlerinin yazılı olduğu bir etiket şeklinde İsveç’e gönderildi.
Bu arada Finlandiya beklenen savaş bölgesi haline geliyordu.
Asıl sorun, gıda stoklarının çok çabuk tükenmesiydi. Neyse ki Kızıl Haç topluluğu hem yiyecek hem de giyecek konusunda mümkün olduğunca yardımcı oldu.
Finlandiya’nın iki güçlü ülkenin ortasında kalmış bir ülke olduğunu düşünen ABD de Finlandiya’ya yardım etmek istiyordu.
Ancak malzeme İngiltere’ye ulaştığında, İngilizler Finleri Mihver Güçlerinin bir parçası olarak gördüğünden Finlandiya’ya gönderilmedi. Fin çocuk hareketinin ana lideri Elsie Bruu’ydu. Ancak 1942’de Finlandiya hükümeti, Finlandiya nüfusunun hareketini eleştirmenin yasak olduğu bir yasa çıkardı.
Savaşın sonunda Finlandiya’dan yaklaşık 80 bin çocuk gönderildi ve bunların çoğu İsviçre’deki ailelerin yanına yerleştirildi.
Ancak asıl zorluk, geçici ‘evlat edinen ebeveynler’ bu çocukları biyolojik ebeveynlerine geri vermek istemedikleri için bu çocukların geri gönderilmesi ve gerçek aileleriyle yeniden bir araya getirilmesiydi.
Öte yandan 1946 yılında yapılan bir araştırma, İsveç’e gönderilen 600 Finli aileden yalnızca 200’ünün çocuklarını geri istediğini ortaya koydu.
Bazı çocuklar biyolojik ailelerini unutmuş, bazıları İsveç sistemiyle eğitim almış veya ana dillerini hiç öğrenememiştir. Hatta bazıları sürekli İsveçli olduklarına inandırılıyordu.
Finlandiya Büyükelçisi Tynne Leivo Larsson, Finli çocukların ülkelerine geri gönderilmesi için özel bir komite oluşturarak ülkelerine geri dönüş çabalarını teşvik etmeye çalıştı.
Ancak sorun, savaş sırasında yaşanan çok sayıda kayıp nedeniyle Finlandiya nüfusunun normalden çok daha az olmasıydı. Bu nedenle Finlandiya’nın ülkeyi yeniden inşa etmek için gelecek nesillere ihtiyacı vardı. İsveç’te kaybedilen çocuklar savaşta kayboldukları için Finlandiya hükümetine aitti.
Öte yandan çocuğuna daha iyi bir hayat yaşatmak için bu kararı verenlerin de aslında biyolojik ebeveynler olması gerekiyordu.
Pek çok tarihçi bu konudaki faydacı bakış açısına katılıyor ve buna katılmak ne kadar zor olursa olsun, çocukların savaştan sonra ebeveynleriyle birlikte ülkelerine geri gönderilmesi durumunda hayatlarının savaştan sonra bile tehlikeye gireceğine inanıyorlar. savaş.
